You'd better free your mind instead

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 26, 2015

Κατά αντιστοιχία της ταυτοχρονίας  της επιστροφής στην Πηγή (είσοδος-ένρηξη) και της ρύσης της Στιγμής (έξοδος-έκρηξη) ορίζεται και το εξής παράδοξο : Η έξοδος ενός υποκειμένου από το συλλογικό γίνεται παράλληλα με το αίτημα της συλλογικότητας και το εν παραλλήλω, από όλες τις υπαρκτικές ετερότητες, αίτημα της καθολικότητας. Αυτή η διατύπωση κρύβει μία αοριστία ή καλύτερα απροσδιοριστία. Όπως ακριβώς η πρώτη διατύπωση που αναφέρεται στην Πηγή και τη Στιγμή δε διευκρινίζει τα όρια τους γιατί αυτά είναι απροσδιόριστα, έτσι και η δεύτερη διατύπωση δε διευκρινίζει τα όρια του υποκειμένου και του συλλογικού.

Αν δεχτούμε αξιωματικά πως το σημείο από όπου επισκοπούνται τα πράγματα είναι πάντα το ίδιο το υποκείμενο,  αυτό σαν θέση υπονοεί την υπαρκτική ετερότητα, την περατότητα του υποκειμένου αλλά και τις προϋπάρχουσες και εν εξελίξει ένρηξη κι έκρηξη του ολικού όντος (κλάσμα των οποίων είναι το υποκείμενο). Παρόλο που από μία τέτοια θέση αναγνωρίζεται το «άλλο», είναι καθαρά θέμα πίστης το πού σταματάνε τα εντός του υποκειμένου περιεχόμενα και ξεκινά ο εκκοινωνισμός αυτού στον ωκεανό της υπαρκτικής ετερότητας. Μένουν δηλαδή πάλι απροσδιόριστα τα όρια του ίδιου του υποκειμένου. Αν υποθέσουμε για οικονομία τον πρώτο ορίζοντα γεγονότων στα φυσικά όρια του ατόμου, τους επόμενους ορίζοντες θα τους βρούμε ως στοιβαδωτά αλληλο-επικαλυπτόμενα σύνολα (π.χ οικογένεια, πόλη, κόμμα, έθνος). Κάθε τέτοιος ορίζοντας περιχαρακώνει τα περιεχόμενα εντός και θέτει εκ των πραγμάτων την αναγκαιότητα ορισμού όρων εισόδου και εξόδου από αυτόν.

Αυτή η αναγκαιότητα ορισμού όρων εισόδου κι εξόδου για τα πάντα έχει τρομερές συνέπειες όταν δεν έχει γίνει συνειδητή.  Μία όποια αλλαγή  για παράδειγμα που δεν είναι διαρθρωμένη να ψυχαγωγεί (άρα πάει να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να αλλάξει τον εαυτό), καταλήγει εκ των πραγμάτων να λειτουργεί μονομερώς προς τη μία κατεύθυνση της εξίσωσης (κάθε μονομέρεια είναι συμπλεγματική). Θέτει για να το πούμε με τους όρους της κουβέντας όρους εισόδου στον κόσμο αλλά όχι το ανάποδο και άρα δε μορφοποιεί εξίσου και τα εντός. Για αυτό αξίζει να θυμάται κανείς: Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο όπως τραγούδησαν και τα σκαθάρια. But firstly «you'd better free your mind instead» που λέγει και το σχετικό άσμα.

0 σχόλια