Ελευθερία ή θάνατος

Σάββατο, Αυγούστου 15, 2015

Αν υπήρχαν σήματα στο δρόμο και πινακίδες με νέον και λαμπάκια που φωσφορίζουν για να εφιστούν την προσοχή τότε η ζωή ίσως να ήταν πιο εύκολη. Τότε ίσως όλες οι επιλογές να οδηγούσαν σε αυτήν τη μοναδική στιγμή που μιλάμε. Αναπόδραστο θα ήταν. Για κάτσε σκέψου το. Δε μπορεί να γινόταν αλλιώς. Μία λάθος στροφή και δε θα καθόμασταν εδώ τώρα παρέα να μιλάμε. 

Μακάρι όντως πέρα από τα σχήματα λόγου να υπάρχουν πινακίδες στο δρόμο. Από όσο ξέρω όμως ή μπορώ να υποπτευτώ μέχρι το τέλος δεν υπάρχει καμία. Τα σημεία και τα σημάδια βλέπετε δεν μπορούν να περιγράψουν τον εαυτό τους. Ούτε και οι λέξεις ή η συνείδηση. Δε θα σας πει κανείς πότε να κάνετε κάτι. Η ζωή κόντρα στη γενική ψευδαίσθηση δεν πραγματώνει. Αυτοπραγματώνεται. Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος στροφές ούτε τίποτε είναι προδιαγεγραμμένο. Απλά εκεί που γεννιέται κάτι νέο και κει που διατηρείται το παλιό κόντρα σε παρορμητικές τροπές γράφεται ιστορία. Το αφήγημα της ζωής. Εκεί σχηματίζεται ο χαρακτήρας. Αλλιώς όλα ανακυκλώνονται σε ένα βρόγχο επαναφοράς του ιδίου ή μία ασυνείδητη αναδίπλωση της ευκολίας. Όσο η ζωή δεν συνειδητοποιεί αυτή της την ενδογενή ανημποριά για απόλυτες στροφές και κανονισμούς στέκεται ως διακριτό οικοδόμημα και άρα ως υπόδικος που περιέχει αποκλειστικά τον εαυτό του. Ζωντανή νεκρή.

Εντάξει δεν μπορεί να υπάρξει απόδειξη της αλήθειας σε αυτό που λέμε. Ούτε καμία αλήθεια μπορεί να επαληθεύσει τον εαυτό της. Είναι ίσως όμως ηθικότερη μία συνειδητή ενατένιση της στιγμής ακόμη και σαν πυροβασία στους ρυθμούς κύκνειου άσματος παρά σαν μία ατέρμονη επανάληψη που την συγκρατούν σιδερένιες αλυσίδες ή σαν ένα zeitgeist που το υπαγορεύουν κρύφιες κι αλλότριες δυνάμεις. Είναι αληθινότερη μιας ώρας ελεύθερη ζωή από την ανυπαρξία.

12 σχόλια

  1. Τι είναι ελευθερία για σένα;

    Καλά λογοταξίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την...
      Ότι σε κάνει να αισθάνεσαι πιο ζωντανός i imagine...

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. είσαι βεβαία πως μπορεί κανείς να το περιγράψει καλή μου;
      προσωπικά καθόλου βέβαιος δεν μπορώ να είμαι γ κάτι τέτοιο...

      ps* να σε ευχαριστήσω πολύ γ το ποδαρικό που τ' αμέλησα :)

      Διαγραφή
    2. Κάθε σημασία είναι επενδεδυμέμη με τη λέξη της.
      Η λέξη ελευθερία δεν νομίζω ότι σημαίνει το πραγματικό, το κενό που ήταν χαμένο πριν καν γεννηθεί. Η αδυναμία σημασιοδότησης μιας λέξης μάλλον είναι θέμα κατά πόσο το αναζήτησε κανείς, όχι μόνο ως πραγματικό ή εφικτό, αδιαμφισβήτητο γεγονός, αλλά και εντός του πεδίου της υποκειμενικότητάς του.

      Διαγραφή
    3. Αγαπητή είστε απολύτως σίγουρη ότι ο τρόπος που χρησιμοποιήσατε τις λέξεις στο άνω σημείωμα σας είναι γιατί τις ξεκλειδώσατε η ιδία ή γιατί μήπως τις δανειστήκατε με τρόπο που ταιριάζει στην υποκειμενικότητα σας; Δλδ τι άραγε να σημαίνει το «Η λέξη ελευθερία δεν νομίζω ότι σημαίνει το πραγματικό, το κενό που ήταν χαμένο πριν καν γεννηθεί. » εκτός από ένα πόλεμο λέξεων που κηρύξατε στον εαυτό σας;

      Κοιτάξτε, ως κ εσείς θα μπορούσατε να νομίζετε υπάρχει μάλλον η αδιαμφισβήτητη πιθανότητα όλα να ενέχουν το στοιχείο της υποκειμενικότητας. Τουτέστιν κάθε μερικότητα φορώντας τα ροζ κ μπλε γυαλάκια της δίνει το δικό της νόημα στις λέξεις ενίοτε μακριά από το κοινό τόπο και την υπό βράση αντικειμενικότητα. Εγώ απλά δήλωσα την διστακτικότητα μου στο να μεταφέρει κανείς νοήματα βαθειά οντολογικά όχι την απουσία νοήματος στις λέξεις. Άλλωστε οι λέξεις είναι φορείς σημασιών αλλά δεν είναι οι μόνοι. Αν σας έλεγα ότι τελικά ίσως η ελευθερία να είναι ο θάνατος και ίσως αυτός τελικά να είναι ο δρόμος προς το δέον φοβάμαι πως θα χρειαζόμουν να το συνοδέψω όλο αυτό κ με ένα λεξικό σημασιών κάτι π δε μ επιτρέπει η οικονομία του χώρου των σχολίων.

      Επιφυλάσσομαι αν αργότερα χτιστούν κάποιοι κοινοί τόποι κ κάποιες γέφυρες κ έχω ένα δείγμα του τρόπου π σκέφτεστε να προσπαθήσω να απαντήσω πιο εύστοχα τα ερωτήματα σας χωρίς να έχω ποτέ την πρόθεση να σας ικανοποιήσω. Ευχαριστώ πολύ γ το χρόνο σας miss carina

      Διαγραφή
    4. Από τους "κοινούς τόπους" προτιμώ τους συν-χρόνους.
      Παρακαλώ

      Διαγραφή
    5. "να νομίζετε πως υπάρχει μάλλον"
      αντί του
      "...να νομίζετε υπάρχει μάλλον"
      και προφανώς..."δρόμος προς το δέος" κ όχι δέον ...

      Εμείς είμαστε οι τόποι...
      Οι τόποι κατακτιούνται...

      Καλό απόγευμα...

      Διαγραφή

    6. Τι προτιμά κανείς άραγε ως κατακτητής της ελευθερίας;
      Τα δεσμά της ακινησίας των τόπων
      ή
      τον δεσμό της μετακίνησης στον χρόνο;

      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
    7. Καλημέρα,

      ακόμη κ αυτός που αντέχει στο χρόνο κ δεν κινείται στο χώρο...
      έχει ανάγκη τον ελάχιστο εαυτό.

      Κάθε δεσμός είναι σύμμαχος κ δυνάστης τ προσώπου.
      Είναι ελευθερία κ πολιορκία.

      Και κάποια στιγμή...
      ...αυτός που φαινομενικά δεν κινείται...
      ...κινείται ελάχιστα...

      Διαγραφή
  3. Αυτός ο "ελάχιστος εαυτός" είναι αυτός που ως πρωτόζωο καταλήγει να είναι ο ξενιστής των ονείρων, και κάθε του κίνηση είναι μια παγωμένη ιστορία που ξεχάστηκε στον τόπο της δημιουργίας της.
    Η ελευθερία είναι σαν την ευτυχία· εκεί που νομίζεις ότι την έχεις την χάνεις.
    Είναι ένα σύνολο σημείων που εξαντλούνται στην τοπικότητά τους, χωρίς να συνδέονται. Υπάρχουν φορές που είναι μόνο ένα.
    Το ελάχιστο είναι πάντα κάτι.
    Είναι μέρος του άπειρου όλου.

    Κάθε κίνηση είναι απλά μια κίνηση όταν δεν είναι μετα-κίνηση.
    Κάθε μετάκινηση είναι ένα έργο.
    Κάθε έργο είναι δεσμός όταν μετα-βιβάζεται.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή