«Το άπειρο γέννησε το πεπερασμένο ή το αντίστροφο» είναι ένα ερώτημα αντίστοιχο του αυγού και της κότας και του παράδοξου της κυκλικής αιτίας και συνέπειας στο οποίο υποπίπτει συχνά η λογική.  Ο κύκλος αυτός σπάει όπως το αυγό του Κολόμβου αλλά αυτή τη φορά τρέχοντας το χρόνο ανάποδα δηλαδή επανακολλώντας περιπαικτικά το τσόφλι.

Το βίωμα εξ’ ορισμού, ελεώ μερικότητας του υποκειμένου, δεν είναι ατομικό. Το αφηρημένο όλον δε μπορεί να υποστεί κάτι. Το καθολικό δεν υπάρχει. Το βίωμα είναι η τροπικότητα της ζωής. Ο τρόπος αυτός ως σύναψη σχέσεως του υποκειμένου με τον κόσμο ορίζει και το μυστήριο της, που έχει να κάνει με τον εκκοινωνισμό του προσώπου και  το κοινωνικό ρεύμα  ως τοπική εκδήλωση της εν τέλει διασυμπαντικής φαντασιακής αυθαιρεσίας του αγνώστου κενού ή τίποτε, ή ότι μας αρέσει τελικά να πιστεύουμε ως αναγκαίο επακόλουθο της πεπερασμένης χωρητικότητας μας. 

Σε ένα κάποιο πιο εποπτικό πλάνο, υπάρχει ένα πυκνό δίκτυο αλληλο-συσχέτισης βαθέων-παλαιών και ρηχών-νέων patterns τοπικοτήτων, μνήμων ή ρυθμικών ατομικών και ομαδικών παρεκκλίσεων,  που τείνουν να παντρεύονται με το/α υποκείμενο/α και να σχηματίζουν αυτό που αναφέρεται και ως «κοινωνικο-ιστορικό» ή θα λέγαμε αλλιώς διανθρώπινο (τουλάχιστον διαυποκειμενικό) πλέγμα, μέσα από το οποίο αναδύεται το βίωμα στο χώρο και στο χρόνο, και απειρίζεται η χωρητικότητα ελεώ πολλαπλασιασμού των μερών του. Η αναστοχαστική στόχευση της όποιας ολιστικής προσέγγισης της ίδιας της πνευματικής οντογένεσης ως μέρος της αυτοσυνειδητοποίησης της συνειδησιακής διαλεκτικής  εν προκειμένω, δε είναι πάλι παρά μέρος άπειρου και άναρχου ουροβόρου βρόγχου μερικοτήτων που ξεκινά και καταληγεί στους εκάστοτε επόπτες. 

Τουτέστιν ακόμη κι αν ίσως το όποιο ερώτημα ξεκινά στην πεπερασμένη λογική σαν προσωπικό, δεν είναι σίγουρα ατομικό καθότι η απάντηση δε μπορεί να είναι.   Ειρωνικά και αναπόδραστα έτσι, το όποιο ερώτημα καταλήγει να αποσύρεται ξανά στον εαυτό του για να απαντήσει στη θεωρία των πάντων. Για να το πούμε χαριτολογώντας και κατά την πρόταση Gödel, το «τι υπάρχει μέσα στο αυγό» δε μπορεί να το απαντήσει το περιεχόμενο του.